Celem tego projektu jest pokazanie, w jaki sposób należy zaplanować efektywny proces nauczania muzealnego w podejściu interdyscyplinarnym oraz zaprezentowanie metod i technik, które można wykorzystać w edukacji muzealnej. Projekt pokazuje również muzeum jako środowisko edukacyjne.
Ministerstwo Edukacji Narodowej przywiązuje dużą wagę do dziedzictwa kulturowego i muzeów w Turcji i po raz pierwszy w 2017 roku poprosiło wszystkie prowincje o utworzenie muzeów w każdym mieście.
Zgodnie z komunikatem prasowym KE, celem Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego jest podnoszenie świadomości społecznej wagi dziedzictwa kulturowego (https://goo.gl/wVM3Zp).Celem jest dotarcie do szerszej grupy społecznej, zwłaszcza dzieci i młodzieży, aby promować wspólne poczucie tożsamości kulturowej. Pod tym względem muzea mają potencjał, aby umożliwić wiele różnych sposobów studiowania, odkrywania, interakcji i czerpania przyjemności. Jednak w standardowych przypadkach nauka jest w ogóle ograniczona do formalnej edukacji.
Według oficjalnych danych statystycznych (Tuik) w Turcji w 2016 r. w porównaniu do roku poprzedniego liczba eksponatów w muzeach podległych Ministerstwu wzrosła o 2,4%, ale liczba zwiedzających muzea zmniejszyła się o 38,7%. Muzea nie są funkcjonalne do wykorzystania w celach edukacyjnych. Nie mają obszarów, w których można by promować rozwój umiejętności „uczenia się przez działanie” wśród uczniów. Studenci nie wiedzą nawet wiele o rodzajach muzeów i ich miejscach. Liczba studentów odwiedzających muzea w naszym mieście jest bardzo niska. Poza tym obecny stan muzeów w Europie nie jest z tego punktu widzenia zadowalający.
Jak wynika z ankiety przeprowadzonej wśród partnerów, większość studentów pytana o to, czy są zainteresowani kontaktem z muzeum i eksponatami, zwykle umieszcza w swoich odpowiedziach przymiotnik „nudny”. A to dlatego, że odpowiedź pada po typowej wizycie w muzeum. Nauczyciele towarzyszący uczniom nie stosowali się przed wizytą do określonego planu lekcji. Podczas pobytu w muzeum uczniowie nie uczestniczyli w żadnych zajęciach organizowanych przez szkoły. Po wizycie nie byli zaangażowani w żadne działania. Udział uczniów w całym procesie ogranicza się do słuchania i obserwacji.
Dla uczniów wizyta jest interesująca, gdy muzeum przekształca się z „miejsca pamięci i oferty wiedzy teoretycznej” w „miejsce uczenia się przez doświadczenie, miejsce spotkań i przyjemności”. W takim przypadku doświadczenie muzealne może również zmotywować uczniów do tworzenia własnych kreacji.
Co więcej, nieczęsto spotyka się edukatorów muzealnych pracujących w muzeach.
Ponadto działalność szkoleniowa związana z edukacją muzealną jest ograniczona. Większość edukatorów uznaje swoją słabość do zmiany nudnej wizyty w „świątyni muzealnej” w przyjemny proces w „muzeum jako źródło nauki i doświadczenia”.
Zatem kontekst konkretnego projektu ma na celu wykorzystanie muzeum jako podejścia pedagogicznego i realizację innowacyjnych działań, które będą motywacją do uznania wartości muzealiów za ważne, a zarazem alternatywne źródła wiedzy dla grupy docelowe, którymi są uczniowie w wieku od dziesięciu do piętnastu lat.
W konsekwencji cele projektu są następujące:
- Budowanie silniejszego powiązania między szkołą a muzeum
- Wykorzystanie muzeum jako miejsca edukacji pozaformalnej z jednoczesnym podkreśleniem doświadczenia nabytego zmysłami
- Nauka poprzez studiowanie eksponatów muzealnych i poprzez działania poprawiające umiejętności percepcyjne
- Włączenie uczenia się poprzez podejście edukacyjne
- Integracja alternatywy, nauka przez robienie metod promujących współpracę między uczestnikami
- Szerokie wykorzystanie eksponatów muzealnych w programach nauczania otwartego
- Przejście z modelu edukacji skoncentrowanej na nauczycielu do modelu skoncentrowanego na uczniu, w którym wiedza jest pozyskiwana przez udział uczniów
- Zrozumienie teraźniejszości poprzez eksplorację przeszłości, znajdowanie podobieństw i różnic między wczoraj a teraźniejszością
- Nawiązywanie więzi między pokoleniami poprzez zachęcanie uczniów do odgrywania roli odkrywców narodowej i międzynarodowej przeszłości
Kluczowe jest przeprowadzenie ponadnarodowego projektu związanego z kulturą, sztuką, historią i geografią.
Uczestnicy projektu, a głównie młodzi uczący się, którzy stanowią grupę docelową, będą świadomi nie tylko własnej kultury i przeszłości, ale także historii innych krajów, poprzez swoje zaangażowanie w działania projektowe.
Proces ten będzie odgrywał ważną rolę w lepszym zrozumieniu „innego”. Zmotywuje również uczestników do większej tolerancji wobec różnorodności kulturowej i narodowej. W ten sposób osiągnięty zostanie również spadek ksenofobii. Taki transnarodowy projekt wzmocni poczucie przynależności do szerszej społeczności, która rozciąga się poza granice naszego kraju.
Wreszcie młodzi uczestnicy, którzy prawdopodobnie przeprowadzą się do innego kraju w celu podjęcia studiów lub pracy, będą mogli łatwiej dostosować się do nowych okoliczności społeczno-kulturowych.